แก้ไขเมื่อคืนได้ไปดู"แม่นาคพระโขนง เดอะ มิวสิเคิล" ที่โรงละครรัชดาลัย
โพรดักชั่นอลังการงานสร้างสมเป็นของคุณถกลเกียรติ วีรวรรณ ติดใจ
ทุกครั้งที่ไปดู ไปดูมาแล้วเกือบทุกเรื่อง จะเว้นก็แต่ เรื่องที่ไอ้ตั้วเล่น
เพราะเกลียดมันจับใจ (ทั้งๆที่ชอบมอสมาก) เรื่องนั้นเขาก็ว่าดี
เรื่องก่อน"ข้างหลังภาพ" ก็จำลองฉากน้ำตกที่เป็นฉากสำคัญของเรื่องมาบนเวที
ยิ่งใหญ่สุดๆ เรื่องนี้ แม่นาคก็ลอยหลอกคนดูให้ร้องกรี๊ดกันสลบ
ที่จะเขียนคือ ได้ข่าวว่าอีกค่าย "ดรีมบ๊อกซ์" ก็กำลังจะมีเรื่องเดียวกัน
"แม่นาค เดอะมิวสิเคิล" เลยงง ว่ามันจะอะไรกันนักหนา เรื่องมีตั้งร้อยตั้งพัน
ทำไมไม่ไปสร้าง ไอ้ว่าไม่รู้ก็ไปอย่าง ไอ้ว่าคนละปีก็เอาเถอะ นี่ก็ห่างกันแค่
เป็นเดือน คิดใหม่ทำใหม่ไม่เป็นหรือไงคะ (ไม่ทราบว่าค่ายไหนคิดทำก่อน)
แต่เมื่อค่ายหนึ่งทำไปแล้ว ไยต้องทำเรื่องเดียวกัน หรือบ้านนี้มันมีแต่ของ
เลียนแบบ
หากทำได้ดีกว่า มันจะเก๋ตรงไหน หากทำแล้วแย่กว่า ไม่เสียหรือคะ
เหมือนการเมืองไทย ไอ้การลอกเลียนแบบนี่ทำได้ง่าย แต่ไม่ใช่ว่าจะทำได้ดีนี่คะ
เห็นก็เห็นอยู่ ลอกเขามาดื้อๆ ทั้งๆที่ไม่รู้แนวคิดของคนทำก่อน
ได้แต่ลอกมาเลยล้มเหลวเฟลล์ดาวน์กันอย่างที่เห็นๆ
หากคิดใหม่ทำใหม่ แม้ไม่เวิร์ค ก็ยังแก้ตัวได้ว่า ก็ของมันใหม่ ยังไม่มีใครทำ
ผิดพลาดก็ยอมรับได้ ให้แก้ตัวใหม่ นี่อะไร ลอกเขามา แทนที่จะศึกษาเอาข้อผิดมาแก้ไข
กลับทำไม่ได้ ผลงานออกมาก็ห่วยแสนห่วย ทำไปทำไมคะ หรือว่าสะใจดี
คนไทยไม่รู้จักการสานต่อ ไม่รู้จักแยกแยะ น่าเสียดาย
เราจึงมีแต่โครงการที่ต่างคนต่างทำ ต่างคนต่างลอก
แต่ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรกับชาติและบ้านเมืองเลย
เซ็งจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น