ก็เรื่องหมอที่อ.งาว ปฏิเสธการรักษาคนไข้ที่ใส่เสื้อสีแดง
ไม่ผิดหรอกค่ะที่แกเป็นคนจริงใจ ซื่อสัตย์กับตัวเอง
แต่เผอิญแกเป็นหมอน่ะค่ะ หมอที่เขาถือกันว่าเป็นคนพิเศษ
เป็นคนที่ชาวบ้านเคารพ (ก็มีใครบ้างคะที่ไปหาหมอแล้วไม่ยก
มือไหว้คุณหมอก่อน) เมื่อเป็นคนพิเศษก็ทำตัวให้สมกับการที่คน
อื่นเขายกย่อง คนธรรมดาอาจมีโลภ โกรธ หลงได้ แต่หมอต้อง
ดีกว่านั้นมาก ต้องแยกอารมณ์ออกจาก หน้าที่
หมอในสถานการณ์สงครามจะรักษาผู้ป่วยโดยไม่เลือกเชื้อชาติ
ไม่เลือกฝ่าย เพราะถือว่าหน้าที่ของหมอคือคนที่ต้องรักษาชีวิต
ดังนั้นแม้จะเป็นศัตรูก็ต้องรักษา แล้วนี่อะไร คนชาติเดียวกันแท้ๆ
เพียงแต่ความคิดเห็นไม่ตรงกัน กลับแยกแยะไม่ได้ กลับปฏิเสธ
การรักษา สมควรหรือคะ
สำหรับคนที่อาจตกข่าว เรื่องคร่าวๆคือ หมอผู้หญิงคนหนึ่งปฏิเสธที่จะรักษา
คนไข้ เพียงเพราะคนไข้ใส่เสื้อสีแดง เธอ ไม่ได้ปฏเสธปากเปล่า
แต่เขียนคำสั่งส่งตัวไปให้แพทย์ผู้อื่นรักษาแทน ด้วยเหตุผลที่ว่า
ทำใจให้รักษาคนไข้เสื้อแดงไม่ได้ มีหลักฐานการลงลายมือชัดเจน
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก
หวาย เกิดเหตุผิดพลาดค่ะ ยังเขียนไม่จบต่อนะคะ
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ การปล่อยให้คนที่มีทัศนคติ
อันตรายเช่นนี้ ถืออาวุธอยู่ในมือได้อย่างไรคะ คน
อย่างนี้ เป็นอันตรายมากกว่าคนบ้าอื่นๆในถนนอีกนะคะ
เพราะเขามีอุปกรณ์ เครื่องมือที่จะทำร้ายคนอื่นได้
มันเกิดอะไรขึ้นในประเทศนี้ เราเกลียดกันขนาดนี้เลยหรือ
ทำอย่างไร จะลบล้างความรู้สึกนี้ออกไปจากใจของคน
ในชาติได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น