วันศุกร์ที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2553

อันเนื่องมาจากการจัดงานวันเฉลิม

เขาจัดกันมานานหลายปี โดยมูลนิธิ 5ธันวามหาราชย์ จุดเทียนชัย
ร้องเพลงถวายพระพร เมื่อก่อนไปกินข้าวเย็น ยังพกเทียนไปด้วย
ถึงเวลา จอดรถข้างทาง เปิดวิทยุ ถ่ายทอดสดดังๆ แล้วออกมายืน
แหกปากร้องข้างถนนกะเขาด้วย มาปีนี้ ข่าวที่ได้รับ เรื่องประธานจัดงาน
ทั้งยี้ห้อยเนรวิน และผู้ที่จะมาสมทบ ไอ้หัวหมู เลยเกิดแรงบันดาลใจ
แต่งขึ้นมาน่ะค่ะ

โอ้อนาจวาสนาขอลาก่อน
เพราะทั้งอ่อนอกใจกระไรหนา
คนทั้งชาติต่างเป็นเบื้องพระบาทา
มาเรียกหาวานใช้คนไม่ดี

มีตำหนิปริแตกแยกแผ่นพื้น
แล้วจะฟื้นความรักในศักดิ์ศรี
ก็คนเขาก่นด่ามีราคี
แล้วอย่างนี้ที่จะทำ..มันย่ำใจ

ไม่เห็นหัวก็เห็นใจกันบ้างเถิด
สามัคคีจะบังเกิดได้ไฉน
คนดีๆมีอยู่ออกถมไป
กลับเลือกใช้คนที่เขาไม่เอากัน

อยากไปร่วมรวมกันเพื่อถวาย
แต่ต้องส่ายหน้าหนีดีหรือนั่น
คนเขาเกลียดคนจัด..ขอยืนยัน
หากดึงดัน..ก็ไม่เห็นเป็นผลดี

ชอบหักหาญน้ำใจให้เจ็บช้ำ
แล้วมาย้ำทำร้ายใจให้หมองศรี
ยิ่งเห็นหน้ายื่งย้ำทำย่ำยี
สามัคคีที่หวังจึงพังภินท์

กี่คนแล้วกี่คนเล่าเอามาให้
คับข้องใจเกินรับ..อับจนสิ้น
หรือคนดีหามีไม่ในแผ่นดิน
เหลือแต่ริ้นเหลือบภัย..ไทยหมดงาม

ไม่มีความคิดเห็น: