ID # 721715 - โพสต์เมื่อ : 2008-09-20 00:07:11 _ ปิดข้อความ
สองปีทหารบ้าเข้ายึดครองประเทศ เลยต้องไปพบปะ
เพื่อนร่วมอุดมการณ์เสียหน่อย ไปถึงเกือบหนึ่งทุ่ม
ฝนเทลงมาอย่างหนัก ลงจากรถไม่ได้เลย ได้แต่นั่งอยู่บนรถ
จนมีสองสาวที่จอดรถติดกัน เธอเดินกลับมาที่รถ ยิ้มแย้มแจ่มใส
ทักทายกันเธอว่าไม่ไหว ฝนหนักมาก เมื่อแรกคิดว่าสองสาวจะถอดใจ
กลับบ้าน แต่ก็เปล่า กลับมานั่งหลบฝนอยู่ในรถ พอฝนเริ่มซา
เห็นคนเขาเอาแผ่นพลาสติกที่ใช้รองนั่ง คลุมหัวเดินมา
เลยนึกได้ว่าเออดีเหมือนกันแฮะ กันได้ทั้งตัว แทนร่มพอได้
เสียดายที่ต้องถือไว้สองมือ แต่เพื่อนที่ไปด้วยเขามีเสื้อฝน
เลยอาสาลงไปหาหนุ่มรายนั้น ถามว่าไปซื้อมาจากตรงไหน
เขาว่าอยู่แถวๆหน้าเวที เลยวานว่าไปซื้อให้หน่อย เขาก็ดีใจหาย
เดินฝ่าสายฝนไป สักพักกลับมาพร้อมคนขาย น่ารักจริงๆค่ะ
เขาอุตส่าห์เดินไปตามคนขายมาให้ อุดหนุนไปสามผืน ถือคลุมหัวไป
เริ่มออกเดินไปให้ใกล้เวทีหน่อย พอดีฝนซาลงมากแล้ว และขาดเม็ดในที่สุด
เราไปกันสี่คนค่ะ สามีเพื่อนขับรถไปให้ ได้ยืนฟังอยู่จนสามทุ่มกว่า
ก็เลยกลับ พบว่า คนมากพอสมควร ตามสภาพฝนที่ตกหนักขนาดนั้น
คนขนาดนี้ก็ไม่ขี้เหร่แล้วค่ะ พบว่าคนที่ไป ไปเพราะใจรักจริงๆ
เพราะเห็นหน้ากันแม้นไม่รู้จัก ก็ยิ้มทักทายกันได้ เพราะใจตรงกัน
ถึงฝนจะตก พื้นจะแฉะ แต่ก็มุ่งมั่น ไป เพื่อจะระลึกถึงวันที่แสนจะเจ็บช้ำ
วันที่ประชาธิปไตยถูกปล้นไป เหลือไว้แต่ความเลวร้าย
ทรากปรักหักพังของสิทธิ์เสรี สองปีที่ผ่านไป ที่นึกว่าจะได้ประชาธิปไตย
มาเต็มใบจากการเลือกตั้ง แต่กลับพบกับกับดักทางการเมือง
ที่พวกกบฎ ฝากทิ้งไว้ เหมือนทุ่นระเบิด ในคิลลิ่งฟิลด์ ที่ไม่ว่า
จะเดินไปทางไหน ก็พร้อมจะระเบิดเปรี้ยงปร้าง คร่าชีวิตคนดีๆ
ที่เป็นประชาธิปไตย ไปไม่รู้กี่คนแล้ว นี่ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะกู้คืน
มาสู่สภาพปกติได้เมื่อใด
เข้ามาเล่าบรรยากาศให้ฟังเฉยๆค่ะ เพราะพรุ่งนี้ก็จะไม่อยู่
กว่าจะกลับก็วันอาทิตย์แหละค่ะ แล้วจะเข้าประจำการใหม่นะคะ
ID # 1105500 - โพสต์เมื่อ : 2008-09-21 16:10:21 _ ปิดข้อความ
กลับมาจากเขาใหญ่แล้วค่ะ เข้ามาชื่นชมรูปของคุณว ฒ น สวยจังค่ะ
ทัก หนูมะแขว่นหน่อย ที่หนูเจอใช่ป้าแม่นแล้วค่ะ เพราะเพื่อนคนนั้นไปที่ไหนใครก็จำได้นิ ขนาดนั้นยังใจกล้า เข้าไปทำเนียบมาแล้วนะนั่น เขาว่าอยากไปดู ยังว่าเลยว่า เฮ้ย หน้าอย่างเธอใครเห็นก็จำได้ว่าเป็นพวกรัประชาธิปไตย แล้วเข้าไปในนั้นคนไม่อัดเอาหรือ เขาว่าไม่กลัวเขาเข้าไปกับทหาร เล่าว่ากว่าจะเข้าไปถึงด้านหน้าได้ ผ่านด่านเอกซ์เรย์ถี่ยิบ เสียหกด่าน ยังไม่ทันคุยว่าเข้าไปเจอไรบ้างแยกย้ายกันกลับก่อน ไว้วันหลังจะโทร.ไปคุย แล้วเอามเล่าต่อนะคะ โชคดีที่คนในนั้น(เอ๋หรืไม่ใช่คน มันโง่ จำหน้าเพื่อนป้าไม่ได้) ขนาดหนูมะแขว่นยังจำได้เลยนิ แต่น่าตีหนูจริงๆ ตอนที่เจอป้าฝนก็หยุดแล้วนี่นา น่าจะเดินออกมาทักกันเสียหน่อย
ไปเจอทีมหาเสียงของคุณประพัฒน์ เบอร์สิบ เพื่อนป้าเขาบ่นว่า
ไม่ เห็นรูปหน้าปากซอยบ้านเขา ทีมงานว่าจะรีบหาไปติด ป้าก็อยากบอกว่าปากซอยบ้านป็าก็ไม่มี แต่ไม่ต้องไปติดหรอก บอกที่มา เดี๋ยวตามไปเอาไปติดเอง (ก็บ้านป้าอยู่ปากเกร็ด) แต่อยากได้รูปนั่งฮาเลย์มาดูเล่น ก็น่ารักออกอย่างนั้น จริงไหมอ้ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น