มีชีวิตจิตใจใช่ผักหญ้า
ที่จะฆ่าทิ้งไปไม่แลเหลียว
มีพ่อแม่พี่น้องฟ้องกันเกลียว
จะมาเที่ยวยิงทิ้งกลิ้งเกลื่อนเมือง
มีหัวใจได้นึกรู้สึกเจ็บ
และจะเก็บความแค้นแน่นเอาเรื่อง
ที่ทำไปมีหรือใจไม่ขัดเคือง
คิดฟุ้งเฟื่องเรื่องให้เลือนแล้วลืมไป
ต่อให้ผ่านพ้นวันอันขื่นขม
ก็ยังจมถมน้ำตาหาลืมได้
ไม่เห็นคนรับผิดคิดอะไร
แล้วมาให้จบเสียทีที่ระยำ
ลองคิดดูผุ้สูญเสียเมียและลูก
จะไม่ผูกใจเจ็บเก็บความช้ำ
ลองใส่ใจได้คิดลิขิตกรรม
ที่ได้ทำกับเขาเอามาตรอง
ใช่ร้องเพลงเครงครื้นแล้วยืนยิ้ม
นึกกระหยิ่มว่าพ้นภัยไม่เศร้าหมอง
ถึงกฎหมายยกให้ในทำนอง
ก็จะร้องเรียกกรรมมาทำงาน
ถึงชาตินี้ชาติหน้าหาหลักฐาน
เอาผิดคนที่ระยำทำตำนาน
เข่นฆ่าผลาญชีพวายต้องตายตาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น