วันศุกร์ที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

รอฟ้าเปิด

ไม่อยากลาก็ต้องลารอฟ้าเปิด
หวังจะเกิดปาฏิหาริย์ธารน้ำใส
ประเทศนี้ได้เป็นประชาธิปไตย
ทุกคนไทยได้เสรีที่รอคอย

ถึงบอร์ดปิดปิดไปไร้ปัญหา
ถึงเวลาหาที่ไปไม่มีหงอย
ปิดที่นี่ไปที่นั่นฝันยังลอย
โอกาสสอยยุติธรรมยังอำพราง

เขียนกลอนนี้ที่นี่มีความหมาย
จะไม่หายห่างกันถึงมันขวาง
คนตั้งเยอะที่เห็นซึ่งแนวทาง
ไม่อ้างว้างเหว่ว้าตั้งหน้าเดิน

ไม่อำลาอาลัยในบอร์ดนี้
รู้ว่ามีที่ไปไม่ห่างเหิน
คิดเหมือนกันฝันร่วมทางอย่างเพลิดเพลิน
แล้วจะเอิ้นคำลาไปทำไม

ขอเชิญเพื่อนพี่น้องต้องมุ่งมั่น
คงสักวันฝันเป็นจริงยิ่งสดใส
เพราะถึงปิดเราจะเปิดทุกดวงใจ
มุ่งฝ่าไปให้ถึงซึ่งปลายทาง

หากไม่ทันชาตินี้มีชาติหน้า
จะไม่ลาลับไปให้อางขนาง
ฝากลูกหลานวานต่ออย่าจืดจาง
ฟ้าสว่างทางเปิดเกิดเป็นจริง

ไม่มีความคิดเห็น: