วันจันทร์ที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2553

เรียนนพ.อรรถสิทธิ์ เวชชาชีวะ

ไม่ทราบคุณได้เห็นภาพนี้หรือยัง

หากเห็นแล้วคุณรู้สึกอย่างไร รู้สึกโกรธเกลียดคนที่ทำไหม
หรือโกรธเกลียดประชาชนที่ทำกับลูกคุณอย่างนี้

หากคุณมีความรู้สึกโกรธ แค้น แน่นหน้าอก แนะนำให้คุณทำใจเย็นๆ
สูดลมหายใจเข้าช้าๆ ยาวๆ แล้วค่อยๆพ่นลมหายใจออกยาวๆ ทำสัก
สี่ห้าครั้ง ก่อนที่จะอ่านต่อ

อันที่จริงคุณนับว่าเป็นคนโชคร้ายที่ยังมีชีวิตอยู่จนได้เห็นภาพบาดตานี้
คุณคงไม่รู้ว่าว่าคุณทักษิณเองเขาก็เคยโดนเหมือนกัน แต่คุณพ่อเขาโชคดี
ที่เสียชีวิตไปก่อนที่จะเห็นภาพอันน่าสะเทือนใจนี้

คุณเห็นแล้วคุณเริ่มรู้สึกผิดบ้างไหม รู้สึกตัวหรือยังว่าคุณทำความผิดมหันต์
ให้กับลูกคุณ เข้าทำนอง"พ่อ-แม่รังแกฉัน"โดยแท้ ก็คุณเองไม่ใช่หรือ
ที่เฝ้าผลักดันให้ลูกคุณได้ก้าวเข้ามาสู่ตำแหน่งสูงสุดนี้ คุณไม่เคยที่จะให้
คำแนะนำตักเตือนในฐานะพ่อที่มีสายตายาวไกล มองออกว่าลูกคุณยัง
ไม่ถึงเวลาที่จะเข้ามารับตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้

คุณไม่เคยสะกิดเตือนลูกชายคุณว่ามันยังไม่ถึงเวลา มันไม่สง่างาม
คุณกลับยุยงส่งเสริมที่จะผลักดันให้เขาก้าวเข้ามาโดยยังไม่พร้อม
แล้วตอนนี้เป็นอย่างไร รู้สึกหรือยังว่าคุณทำผิดมหาศาล

เกียรติยศชื่อเสียงที่คุณหวังจะให้ลูกชายสร้างชื่อให้กับวงศ็ตระกูล
กลับกลายเป็นจารึกบาปที่คนทั้งวันนี้และในอนาคตต้องจดจำว่า
ลูกชายคุณเป็นนายกฯที่มีคนเกลียดมากที่สุดในประเทศนี้
มีคนมากมายมหาศาลออกมาขับไล่ ด่าทออยู่ทุกวันทุกคืน

คุ้มไหม ที่ทำกับลูกชายตัวเองอย่างนี้ ยังไม่สายหรอก หากคิด
จะช่วย เพียงแต่ไปสะกิดบอกเขาเสียหน่อยว่าเลิกเถอะ ยุบสภา
คืนอำนาจให้ประชาชนเถิด แค่นี้เองก็จะเป็นการทำคุณไถ่โทษ
อย่างน้อยลูกชายคุณก็จะได้ทำถูกต้องสักครั้งในชีวิต เป็นความ
ถูกต้องที่ใครๆก็ต้องจดจำ

คุณมีเวลาอีกไม่นานหรอกนะที่จะทำอย่างที่แนะนำ ไม่เช่นนั้น
เมื่อถึงเวลาที่ลูกคุณถูกไล่ไปอย่างทรราชย์ มันจะแก้ไขไม่ทัน
คุณเองก็เป็นถึงหมอ สมองคงมีอยู่บ้างรีบหน่อยก่อนที่จะสายเกินไป

ด้วยความหวังดีจริงๆ

ไม่มีความคิดเห็น: