อีกวันที่มีความสุข....จริงๆนะ

อีกวันที่มีความสุข....จริงๆนะ

ก็แหม สถานการณ์ปัจจุบัน ใครจะกล้าพูดได้เต็มปากกว่าสุขเหลือแสน
ไหนจะเรื่องปากท้อง ความเป็นอยู่ ถึงคุณไม่จน มีเงินจับจ่าย แต่ภายใต้
การบริหารงานของไอ้เด็กเวร มีเงินก็ใช่จะสบาย แค่จะหาซื้อน้ำมันสักขวด
ยังทำไม่ได้ มีคนมีเงินที่ไหน ออกไปซื้อน้ำมันทีละขวด ใครจะบ้าออกไปซื้อทุกวัน
ลูกน้องมีต้องเลี้ยงดู อาทิตย์หนึ่งเดือนหนึ่งออกไปซื้อของที ก็ต้องซื้อทีละมากๆ
นี่อะไร ให้ซื้อน้ำมันได้ทีละขวด เอาวะ งั้นซื้อน้ำมันปาล์มสักขวด เอาไว้ทอด
ของกรอบๆกิน ส่วนน้ำมันเมล็ดทานตะวันไว้ไช้ผัด ที่ไหนได้คนคิดเงินเขาบอกว่า
ซื้อไม่ได้ค่ะ ต้องซื้อได้ขวดเดียว เพราะเขากำหนดว่าให้ซื้อได้ครอบครัวละขวด
ยืนเถียงกับน้องหนูว่ามันไม่ใช่น้ำมันเหมือนกันนี่นา เขายืนยันว่าอย่างไรก็ตาม
ไม่ว่าจะเป็นน้ำมันอะไร หน้าตาขวดเป็นขวดเพ็ต เขาเหมาว่าเหมือนกันหมด
เป็นน้ำมัน ดังนั้นซื้อได้ขวดเดียว

นี่ดีนะ ที่บัตรประชาชนยังไม่เป็นสมาร์ตการ์ดทุกคน ไม่งั้นการซื้อน้ำมันอาจต้องรูด
บัตรไว้ เพื่อครอสสเช็คว่าไม่ได้ไปเดินสายซื้อหลายๆแห่งในวันเดียวกัน เฮ่อ

ว้ายอารัมภบทยาวเกิ๊น แต่ไม่ได้ตั้งกระทู้มานาน มันเลยอัดอั้นน่ะค่ะ หึหึ ย้อนกลับมา
เรื่องที่ทำให้เมื่อวานมีความสุข ก็เขาชวนกันออกไปชุมนุม เรียกร้องความยุติธรรม
ให้กับบ้านเมือง จะนอนเหงาอยู่บ้านอย่างไรได้ มันก็ต้องออกไปแสดงตัวสิคะ
ไม่ไปเดี๋ยวเขาจะเหมารวมว่าเป็นคนไม่สนใจ ยุติธงยุติธรรมไม่รู้จัก ยอมถูกกดหัวไปวันๆ
เลยต้องออกไปแสดงตัวสักหน่อย

ออกจากบ้านเวลาเที่ยง นัดจะไปรับเพื่อนอีกสามคนที่ ลาดพร้าวซอย 15
แต่ที่ไหนได้เคยใช้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมงถึงบ้านเขา กลับไม่เป็นดังคาด
พอลงสะพานที่มาจากเส้นก๋วยเตี๋ยวก็ติดเสียแล้ว มองไปถนนฝั่งขวาขาออก
ทั้งคนทั้งรถเริ่มทะยอยกันมาแล้ว ดูคึกคักน่าดู









มองขึ้นไปบนสะพานลอยคนข้าม ได้เห็นภาพที่ใกล้เคียงกับวันที่12มีนาปีที่แล้ว
ที่ีคนออกมาจับจองสะพานลอยคอยต้อนรับขบวนรถที่จะเข้ามาเรียกร้องให้ยุบสภา



รถเริ่มติดเพราะมีการเปิดทางให้รถทางฝั่งนี้ กลับรถไปเข้าแถวกันฝั่งโน้น
ทางฝั่งนี้ก็มีรถจอดอยู่สองแถว แล้วคนเดินไปหน้าศาลอาญา (สถานที่นัดหมาย)
รถติดไปตลอดทาง เปิดหน้าต่างรถทักทายผู้คนแถวนั้นไปตลอดทาง
มีรายหนึ่ง ออกมาขอโทษขอโพยแทน ว่าขออภัยในความไม่สะดวก
ที่อาจทำให้รถติดในวันนี้ เพราะเขาคงไม่คิดว่ารถที่ดูไฮโซหรูหรา
จะมาเข้าร่วมขบวนด้วย พยยายามจะอำนวยความสะดวกให้เคลื่อนไป
อีกเลนที่จะเดินทางต่อไปได้ เลยยิ้มหวานบอกเขาไปว่าไม่เป็นไรค่ะ
เรามันพวกเดียวกัน นี่ก็มาร่วมชุมชุมด้วย บอกเขาไปว่า รถติ๊ดติด
แต่ทำไมอารมณ์ดี๊ดี ทำไม่ไม่โกรธก็ไม่รู้ เป็นครั้งแรกที่รถติดแล้วไม่หงุดหงิด
เพียงแค่คำอธิบายนี้ ก็ทำให้ได้หัวเราะหัวใคร่กันอย่างกับเป็นเพื่อนสนิทกันมาแต่ชาติปางก่อน

ในที่สุดก็เคลื่อนมาถึงหน้าศาลอาญา ก็เจอภาพนี้แหละค่ะ



รถค่อยๆขยับไปทีละน้อย โทรไปบอกเพื่อนว่าใจเย็นๆรอหน่อย รถเคลื่อนตัวได้ช้ามาก
ระหว่างทางก็เปิดกระจกรถทักทายกับเขาไปทั่ว บ้างก็ทักว่าทำไมมาคนเดียว
ต้องชี้แจงแถลงไขว่าเดี๋ยวมาค่ะ เดี๋ยวไปรับเพื่อนมาก่อน นี่ก็กะว่าหากไม่ติดรถจนปวดปัสสาวะ
จะให้เพื่อนออกมาเจอกันที่หน้าศาลเลยด้วยซ้ำ แต่นี่เกิดความจำเป็นต้องไปแวะฉี่ แหะ แหะ

รับเพื่อนมาด้วยกันอีกสาม สองคนมาจากเชียงใหม่ เจ้าของบ้านก็คนลาดพร้าวแหละค่ะ
ออกเดินทางไป พอถึงแยกลาดพล้าวตัดรัชดา พบว่า คุณตำรวจเธอเอาแผงเหล็ก
มากั้นไว้ ติดประกาศว่าปิดการจราจร โปรดหลีกเลี่ยงไปใช้ทางอื่น เราก็ปักหัวรถเข้าไปเลย
บอกคุณตำรวจเธอว่ามาชุมนุมหละค่ะ เธอก็เปิดทางให้อย่างดี เลี้ยวไปได้จี๊ดเดียว
รถก็หยุด มาอีกแล้ว คนที่หวังดี เดินเข้ามาบอกว่ารถไปไม่ได้หรอก ต้องยูเทิร์น
กลับไปอีกฝั่ง บอกเขาว่ามาชุมนุมนี่แหละค่า เอ๊ะ หน้าตา หน้ารถเรามันไม่ให้หรือไง
เขาเลยบอกว่างั้นดับเครื่องจอดคอยได้เลย แล้วให้เดินเท้าเข้าไป อิอิ บอกเธอไปว่า ไม่เป็นไรค่ะ
นั่งคอยขบวนก็ได้ ก็แหมค่ารักษาฝ้ามันแพงนะคะ ถึงจะรวยก็เถอะ เราก็ไม่ควรเสีย

นั่งคอยกันเกือบครึ่งชั่วโมงรถถึงได้ขยับ พบว่า รถเต็มสามเลน มุ่งหน้าไปทาง
อนุเสาวรีย์ ประชาธิปไตย สนุกสนาน ไขกระจกฟังเพลงไปกันตลอดทาง
พบรถกระบะที่มีคนนั่งตากแดดมากันเต็มคันเยอะยะ แดดเปรี้ยงร้อนมั้กมาก
ยังคุยกับเพื่อนๆเลยว่า เนี่ยไม่ใช่สบาย หากต้องจ้างจะต้องจ้างเท่าไหร่ คนถึงจะได้ยอมลำบาก
มาขนาดนี้ ระหว่างทางก็มีคนแจกน้ำ หลายราย เขาเตรียมน้ำแช่กันมาเต็มรถ
เอาไว้แจกรถในขบวน รถเราไม่มีสัญญลักษณ์บ่งบอกว่าเป็นเสื้อแดง เพื่อนรุ่นน้อง
ก็เลยสอดส่ายสายตา ไปเจอเอารถคันหนึ่งมีผ้าแดงผูกไว้เยอะแยะ
จึงชี้มือชี้ไม้บอกเขาว่าอยากได้ เขาก็ดีใจหายพยายามจะปลดออกให้
ในที่สุด เราก็ได้ผ้าแถบสีแดงมาผูกรถหนึ่งผืน ลดสายตาฉงนงาย และคอยโบกให้
เลี่ยงเส้นทางไปได้เลย

ใช้เวลาเดินทางจากรัชดา ไปอนุเสาวรีย์ประชาธิปไตย สัก สามชั่วโมงได้
ทางก็ไม่ไกลนักหนา รถติดมโหฬารขนาดนี้ หากเป็นวันอื่น หากเป็นด้วยเหตุอื่น
คงได้มีอาการโมโหโกรธาด่าทอเป็นแน่แท้ แต่หึ หึ งวดนี้ เรามาปฏิบัติภารกิจ
เพื่อชาติ ติดแค่ไหนก็ไม่สน กลับมีความสุขอย่างที่สุด ไปถึงสะพานผ่านฟ้า
เขาปิดถนนไปแล้ว หาที่จอดรถได้ก็เดินลงไปจนถึงอนุเสาวรีย์ เห็นผู้คนมากหน้าหลายตา
ล้วนแล้วแต่ดูมีความสุข เข้าไปซื้อแมคกิน 1ชุด เพราะหิวเหลือหลาย
ออกมาตั้งแต่เที่ยง ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง กินเสร็จ ก็กลับ เดินมาใกล้ถึงรถ
ก็ได้ยินเสียงคุณจตุพรผผ่านลำโพงมาว่าให้ร่วมร้องเพลงชาติด้วยกัน
หยุดยืน ร้องเพลงชาติ อย่างสุดเสียงด้วยความภาคภูมิใจ โดยเฉพาะ เมื่องถึงท่อน
"แต่ถึงรบไม่ขลาด" เดี๊ยนได้ออกมารบแล้วนะเจ้าคะ ออกมารบกับคนที่ฉกชิงเอา
ความถูกต้อง ความยุติธรรมไปจากประเทศ ออกมาประกาศตัวว่าเราจะไม่ยอม
อีกต่อไป ตกลงกันว่า จะทำสติ๊กเกอร์ติดหลังรถ ว่า ".....ไม่เป็นไร เรารอได้"

เอามาจากลายเซนใครสักคนในบอร์ดบ้านราชดำเนินนี่แหละค่ะ เธอเขียนว่า

"...ไม่เป็นไรกูรอได้" เลยขออนุญาต เอาไปแปลงเล็กน้อย เผื่อคุณหนูไฮโซบางท่านว่าไม่สุภาพ
จะเปลี่ยนเป็น"หนูรอได้" อยู่แล้วเชียว แต่คุยกันว่า ถ้าใช้คำว่าเรา มันบ่งบอก
ถึงความเป็นพวกเดียวกัน คงจะเสร็จทันไปร่วมชุมนุมครั้งหน้า

สรุปว่าเป็นวันที่มีความสุขมาก เล่ามาเพื่อที่จะบอกว่า การไปชุมนุม เพื่อแสดงตน
ไม่จำเป็นต้องไปฟังปราศรัย ไม่ได้ติดคนพูด ไปเพราะอยากไป ไปเมื่อเรียกไป
ไม่มีแม่เหล็กดึงดูดแต่ประการใด กลับมาถึงบ้าน ก็เปิดดูเอเชียอัพเดต ถ่ายทอดสด
ได้ฟังเสียงชัดเจนแค่นี้ก็สุขเหลือหลาย ก่อนจบฝากรูปที่เก็บมาจากพื้นที่ให้ดูกันนะคะ