วันพฤหัสบดีที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ปรองดองไม่ได้

คำว่า"ปรองดอง"ที่พ่นออกมาจากปากของฆาตกรกับ
การ"สมานฉันท์"ในวันก่อนที่พ่นออกมาจากคนยึดอำนาจ
ก็ดูเหมือนไม่ต่างกัน กล่าวคือ ขณะที่พล่ามคำพูดนี้ออกมา
ในความเป็นจริง มันหาได้เป็นเช่นนั้นไม่

คำว่าสมานฉันท์ ชื่อก็บอกว่าต้องสมานกัน ไม่ต่างอะไรกับ
การปรองดอง คือต้องมีความเท่าเทียมกันทั้งสองฝ่าย
เหมือนคู่มวย จะชกกันก็ต้องมีการเปรียบเทียบมวย คือต่าง
ฝ่ายต่างต้องสูสีกัน การเอานักชกรุ่นเฮฟวี่เวทขึ้นไปจับมือ
กับนักชกรุ่นไลท์ฟายเวท ก็เห็นที่จะเป็นไปได้ยาก

เอ๊ะแต่นี่ไม่ได้จัดให้ชกกัน เพียงแต่หวังว่าสองฝั่งที่ไม่ลงรอยกัน
มาจับมือกัน เพื่อยุติการห้ำหั่น ต่อสู่กัน ไม่ว่าทางกายภาพหรือ
มโนคติ อันดับแรก ที่ต้องมีคือต่างต้องมีความเท่าเทียมกัน ยืนอยู่บนพื้นฐานเดียวกัน
จึงจะพูดกันรู้เรื่อง คิดต่างกัน แต่อยู่ร่วมกันได้ ฟังเหตุผลของแต่ละฝ่ายได้

อนิจจาการณ์ในขณะนี้หาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ในเมื่ออีกฝ่ายหนึ่งมีด้ามปืน
และกฎหมาที่ตราขึ้นมาเอง เพื่อเอาผิดอีกฝ่ายหนึ่ง แล้วอย่างนี้
มันจะปรองดองกันได้อย่างไร

เอาปืนกดหัวไว้ แล้วยื่นมืออกมาให้จับ พล่ามว่าเรามาดีกันนะ
ลืมเรื่องที่แล้วๆมาให้หมด ไม่ว่าจะตายไปเกือบร้อย บาดเจ็บไป
เกือบสองพัน และถูกคุมขังอีกไม่รู้เท่าไหร่ มันจะทำได้อย่างไร

ขอบอกว่าเห็นท่าจะปรองดองกันยาก เพราะเผอิญมือของอีกฝั่งไม่ว่างที่จะ
ยื่นออกไปให้จับ เพราะถูกมัดมือไพล่หลังเสียแล้ว มิหนำซ้ำยังถูกปิดตาเสียอีก
มันเลยมองไม่เห็นว่ามือที่ยื่นออกมาให้จับมันอยู่ที่ใด

ภาพประกอบ
แล้วอย่างนี้จะให้จับมือเลิกแล้วต่อกันได้ไง จริงไหม

"ก็มือกูถูกล่ามไม่เห็นหรือ
จะเอามือที่ไหนไปจับเล่า
ตากูก็ถูกปิดไม่เห็นเงา
แล้วจะเอามือที่ไหนไปจับมึง"

ไม่มีความคิดเห็น: