คิดแทน

เขาว่ายิ่งบีบยิ่งกด สั่งให้เงียบสั่งให้รอ แต่ไม่รู้หรือในใจแต่ละคนมันคุกรุ่นรอวันระเบิด
และการระเบิดเที่ยวนี้รับรองดูไม่จืด คุณอยู่กันในกทม.
คุณบอกว่ากลัวความรุนแรง กลัวสงครามกลางเมือง แต่ชาวบ้านเขาไม่กลัว
ยิ่งไอ้พวกชนชั้นกลวงดูถูกเหยียดหยาม พยายามริดรอน สิ่งที่เขาเคยมีเคยได้ มันคงไม่ง่ายเหมือนเก่า


ใครจะเกลียดคุณทักษิณอย่างไรก็แล้วแต่ แต่ชาวบ้านเขารัก
รักทำไมหรือคะ รักเพราะมีคุณทักษิณเพียงคนเดียวและคนแรกที่
หยิบยื่นโอกาสให้เขา ให้เขาได้มีที่ยืน ให้เขาได้รับรู้ว่าการปกครองถ้ามันดีจริง
ทุกคนในประเทศนี้เท่าเทียมกัน อยากเรียนหรือ มีสมองแล้วก็ต้องได้เรียน
เจ็บป่วยหรือ ก็มีการรักษาพยาบาลให้ ชาวไร่ชาวนา ได้มีโอกาสมาเมืองหลวง
ได้ยืนได้นั่งพูดคุยกับไอ้พวกผู้ดีแปดาสแหรกอย่างเท่าเทียม
ในฐานะพ่อค้ากับลูกค้า ไม่ได้มาเมืองหลวงเพื่อมาใช้แรงงาน ไม่ใช่มานั่งราบกับพื้น
ใครเคยไปงานโอท่อปจะเห็นแววตาความภาคภูมิใจของเขา

นี่จึงเป็นเหตุที่ต่อให้คนเมืองหลวง ดัดจริตว่า ก้าวข้ามทักษิณไปแล้ว ทักษิณไม่เกี่ยวแล้ว
แต่พวกคุณไม่สามารถลบคุณทักษิณออกไปจากใจชาวบ้านได้
หากคุณยิ่งตะโกนขับไล่ คุณใช้ทุกเครื่องมือที่คุณมีเพื่อจะไล่ ลบเขา
ชาวบ้านยิ่งไม่ยอม ความอยุติธรรมที่เห็นอยู่ มันบันดาลให้เกิดความคับแค้น

คนกทม.กลัวเจ็บกลัวตาย เพราะเคยชินติดกับความสบาย
แต่ชาวบ้านไม่ใช่ เมื่อใดคุณพยายามเอาความหวังเดียวของพวกเขาออกไป
เมื่อนั้นเขาจะสู้ตาย ชีวิตมันจะสำคัญอะไรนักหนา ถ้าอยู่อย่างปราศจากตัวตน