เรามาถึงวันนี้ได้อย่างไร

แล้วเราก็มาถึงวันนี้ ไม่ใช่แค่วันที่มีคนตาย ไม่ใช่มีแต่คนเจ็บ พิการเท่านั้น

แต่เรามาถึงวันแม้แต่มิตรภาพที่ยาวนานมาแต่เล็ก ต้องมาตายไป ไม่ก็พิการ

จนมองหน้ากันไม่ติด อ้าปากทีไรที่เคยคุยกันฉันท์เพื่อน กลับมาทุ่มเถียงกัน หรือไม่ก็ไม่พูดกันไปเลย

Social Network กลายเป็นสถานที่ต้องห้าม เข้าไปครั้งใดเป็นกลับออกมาด้วยความหงุดหงิด



มันผู้ใดหนอที่พาเรามาถึงวันนี้ มันผู้นั้น มีความสุขที่เป็นประชาชนแตกแยกอยู่หรือ

ความรักมันหมดไปนานแล้ว ไม่แช่งนะคะ จะอุทิศส่วนกุศลไปให้ เกิดอีก ชาติภพใด อย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย



สามีแต่งกลอนมาฝากค่ะ แต่เพื่อนคงหูหนวกตาบอดไปด้วยโทศะจริตกันหมดแล้ว



@เห็นภาพเพื่อนวัยใสในกาลก่อน
เคยร่วมกินร่วมนอนวิ่งเล่นไล่
มาวันหนึ่งเห็นต่างห่างกันไกล
ทั้งที่ใจยังคงมั่นไม่ผันคลาย

การได้มองไกลใกล้ใจย่อมต่าง
มองบนล่างยิ่งต่างห่างเหลือหลาย
แต่หากความเป็นเพื่อนต้องคลอนคลาย
น่าใจหายรักมากลายเสียดายนัก

อยากบอกนักรักของเพื่อนนั้นยิ่งใหญ่
มีเดิมพันด้วยหัวใจให้ประจักษ์
แค่เห็นต่างมิใช่เรื่องร้ายนัก
ไม่ควรผลักมิตรรักให้ห่างไกล

เอาเพื่อนรักแลกการเมืองเรื่องสกปรก
เหมือนนรกแลกสวรรค์นั้นคุ้มไหม
ถ้ายังคิดไม่ออกใคร่บอกไว้
เก็บหัวใจกันไว้เถอะ..นะเพื่อนรัก

คิดแทน

เขาว่ายิ่งบีบยิ่งกด สั่งให้เงียบสั่งให้รอ แต่ไม่รู้หรือในใจแต่ละคนมันคุกรุ่นรอวันระเบิด
และการระเบิดเที่ยวนี้รับรองดูไม่จืด คุณอยู่กันในกทม.
คุณบอกว่ากลัวความรุนแรง กลัวสงครามกลางเมือง แต่ชาวบ้านเขาไม่กลัว
ยิ่งไอ้พวกชนชั้นกลวงดูถูกเหยียดหยาม พยายามริดรอน สิ่งที่เขาเคยมีเคยได้ มันคงไม่ง่ายเหมือนเก่า


ใครจะเกลียดคุณทักษิณอย่างไรก็แล้วแต่ แต่ชาวบ้านเขารัก
รักทำไมหรือคะ รักเพราะมีคุณทักษิณเพียงคนเดียวและคนแรกที่
หยิบยื่นโอกาสให้เขา ให้เขาได้มีที่ยืน ให้เขาได้รับรู้ว่าการปกครองถ้ามันดีจริง
ทุกคนในประเทศนี้เท่าเทียมกัน อยากเรียนหรือ มีสมองแล้วก็ต้องได้เรียน
เจ็บป่วยหรือ ก็มีการรักษาพยาบาลให้ ชาวไร่ชาวนา ได้มีโอกาสมาเมืองหลวง
ได้ยืนได้นั่งพูดคุยกับไอ้พวกผู้ดีแปดาสแหรกอย่างเท่าเทียม
ในฐานะพ่อค้ากับลูกค้า ไม่ได้มาเมืองหลวงเพื่อมาใช้แรงงาน ไม่ใช่มานั่งราบกับพื้น
ใครเคยไปงานโอท่อปจะเห็นแววตาความภาคภูมิใจของเขา

นี่จึงเป็นเหตุที่ต่อให้คนเมืองหลวง ดัดจริตว่า ก้าวข้ามทักษิณไปแล้ว ทักษิณไม่เกี่ยวแล้ว
แต่พวกคุณไม่สามารถลบคุณทักษิณออกไปจากใจชาวบ้านได้
หากคุณยิ่งตะโกนขับไล่ คุณใช้ทุกเครื่องมือที่คุณมีเพื่อจะไล่ ลบเขา
ชาวบ้านยิ่งไม่ยอม ความอยุติธรรมที่เห็นอยู่ มันบันดาลให้เกิดความคับแค้น

คนกทม.กลัวเจ็บกลัวตาย เพราะเคยชินติดกับความสบาย
แต่ชาวบ้านไม่ใช่ เมื่อใดคุณพยายามเอาความหวังเดียวของพวกเขาออกไป
เมื่อนั้นเขาจะสู้ตาย ชีวิตมันจะสำคัญอะไรนักหนา ถ้าอยู่อย่างปราศจากตัวตน

อธิบายง่ายๆ

สามีกลับมาจากเหนือเมื่อเช้า นั่งแท็กซี่กลับมาจากดอนเมือง
เล่าให้ฟังว่า แท็กซี่ บ่นมาตลอดทาง คุยกันเรื่องสภาประชาชน
แท็กซี่ถามว่ามันจะทำได้จริงๆหรือ สามีเลยอธิบายให้ฟังว่า
เอางี้แล้วกัน ประเทศเรา มีกม. บอกว่า การขับรถให้ชิดซ้าย
แม้มีคนร้อยคนล้านคนบอกว่าไม่เอา เราจะชิดขวา แล้วก็ขับรถ
ย้อนศรมากันยกใหญ่ คนที่ขับรถตามกฎหมาย เห็นเข้า ก็ทำอะไรไม่ได้
ยอมหลีกทางกลัวคนบ้ามันขับชน
ถามว่า แล้วมันทำได้ไหม มันก็คงทำได้พักนึง แต่ก็ถือว่าผิดกฎหมายอยู่ดี
หากจะเปลี่ยนเป็นวิ่งรถเลนขวาก็ต้องเปลี่ยนกฎหมายก่อน
อธิบายง่ายๆแค่นี้ แท็กซี่บอก พี่อธิบายเก่งจัง ฟังง่ายๆ เข้าใจทันที
แต่คนดีที่บอกเรียนมาสูงๆ ฉลาดหลักแหลม ฟังแล้วทำเป็นไม่เข้าใจ

ข้อสังเกต

ไอ้ม็อบกบฎเฮ็งซวย โยน"สภาประชาชน"โครมลงมา
แหม อย่างกับกระดูกชิ้นโต หมาโซกระโดดเข้าใส่
นักวิชาเกินถึงกับตั้งโต๊ะเสวนา ถกกันเรื่องทำได้ ทำไม่ได้

ช่วยหาทางออกกันให้ใหญ่ บ้างก็ว่าทำได้ บ้างก็ยังเหนียม
กลัวๆกล้าๆ ว่าถ้าจะทำให้ถูกต้องควรทำอย่างไร
เห็นแล้วมันหงุดหงิดค่ะ ประกาศให้ชาวโลกรู้ว่า
ประเทศไทยเปลี่ยนแปลงการปกครองมาตั้งแต่ปี 2475
เรามีพรรคการเมือง ดีบ้างเลวบ้างก็พัฒนามาเรื่อยๆ
การเมืองสะดุดหลายครั้ง จนเกือบได้เป็นแชมป์ประเทศ
ที่ปฏิวัติ-รัฐประหาร มากที่สุดในโลก

แต่ก็เอาเถอะ ถือว่าเป็นการปรับเปลี่ยน พัฒนาจากพรรคการเมือง
พรรคเล็กพรรคน้อย เป็นเบี้ยหัวแตก จนมาเกือบได้พรรคใหญ่สองพรรคแล้ว
บางคนในบอร์ดนี้คงเกิดไม่ทันสมัยที่บางพรรคการเมืองมีผู้แทนแค่3-4คน
และไม่ใช่มีพรรคเดียว มีพรรคแบบนี้น่ะ (ได้มาพรรคละไม่ถึงสิบ)มากมาย
จนมีคำเรียกขานว่า พรรคต่ำสิบ

การปกครองระบอบประชาธิปไตยเขาแปลว่า ปกครองโดยเสียงข้างมาก
แต่เนื่องจากเมื่อก่อนพรรคมันเยอะ ประเทศมันเลยไม่ค่อยเจริญก้าวหน้า
เพราะคอยแต่ขัดขากัน การเมืองพัฒนามาจนเกือบได้พรรคการเมือง
ที่ชนะการเลือกตั้งแบบถล่มทลาย ที่จะมีข้อดีคือ ทำตามนโยบายได้ไม่ติดขัด
ไม่มีพรรคเล็กพรรคน้อยมาคอยขอส่วนบุญ

สมัยคุณทักษิณทำได้แล้ว ที่กลายเป็นรัฐบาลพรรคเดียว แต่เสียงเรียกไม่ดี
เลยกลายเป็นรัฐบาลพักเดียวไปเสียฉิบ เกิดการรัฐประหาร ให้อ้างว่า
เป็นเผด็จการรัฐสภาบ้างล่ะ เสียงข้างมากไม่เป็นประชาธิปไตยบ้างล่ะ
อันนี้ดังระงมขึ้นมาจากพวกที่แพ้การเลือกตั้งนะคะ

หลังจากผ่านมรสุมมามากมาย คุณยิ่งลักษณ์ก็ชนะเลือกตั้งมา
จัดตั้งรัฐบาล ทำงานดีเข้าตาประชาชน จนเชื่อว่า หากมีการเลือกตั้งอีก
พรรคก็จะชนะได้เป็นรัฐบาลไปอีกสักสองสามสมัย
อู๋ย มันทนไม่ได้ มีคนรักมากไปอีกแล้ว แล้วพรรคที่แอบเชียร์หลังจากตกต่ำ
แพ้การเลือกตั้งมากว่า 20ปี มิจมธรณีไปรึไง
อย่ากระนั้นเลย เราต้องป่วนประเทศดีกว่า ป่วนในสภาก็แพ้
ทีนี้เลยออกมาป่วนนอกสภา กะล้มรัฐบาลให้ได้

จัดม็อบไปหลายๆวันดูทีท่าว่าจะไม่ชนะ เอาใหม่
โยนมุก"สภาประชาชน" บ้าบออะไรมาก็ไม่รู้
ทั้งๆที่สภาที่มีอยู่นี้ก็สภาประชาชนแท้ๆ เลือกตั้งมาจาก
หลากหลายอาชีพ บ้างก็เป็นหมอ เป็นทนาย เป็นนักธุรกิจ
นักวิชาการ ชาวไร่ ชาวนาก็มี บ๊ะ บอกว่าไม่เอา
จะตั้งกันเองเสียนี่

สังเกตไหมคะ เวลาประชาธิปัตย์ เป็นรัฐบาล ไอ้ความคิด
"สภาประชาชน" ไม่เคยปรากฎ แต่พอไม่ได้เป็นรัฐบาล
แหมความคิดมันพรั่งพรู ดีอย่างโน้นอย่างนี้ ก็ถ้ามันดีจริง
ตอนเป็นรัฐบาลอยู่ตั้งสองปีกว่าทำไมไม่ทำเสีย ง่ายๆ
ไม่ต้องจัดม็อบมาป่วนให้วุ่นวาย มารดาท่านเงียบกริบ
เสวยสุข แสวงหาผลประโยชน์กันเต็มที่ พอคนอื่นเป็น มันทนไม่ไหวสิท่า

ไอ้นักวิชาเกินก็เอาสิ ออกมาเสนอหน้ากันเชียว
อย่างนี้ต้องยุบสภา-ลาออก ปฏิรูปการเมืองใหม่
ตั้งพวกกรูเข้าไปนะ ช่วยๆกัน โธ่ถัง อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่
พรรคที่พวกมันเชียร์ ฆ่าคนตายกลางถนนเมืองหลวง
เงียบกริ๊บ ไม่มีโผล่หน้ามาสักตัวให้ยุบสภาหรือลาออก
ตอนนี้มาดิ้นเร่าๆ เหมือนเด็กถูกขัดใจ

พ.ศ.นี้มันไม่เหมือน 2549แล้วนะ จะมาปฏิวัตออกจอน่ะ
มันใช้ไม่ได้ผลหรอก คนเขาไม่ได้โง่อย่างที่พวกคุณคิด
มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่คิดว่าคนอื่นโง่

อยากให้ไทยไม่มียักษ

ผ่านมาแล้วกี่ปีไม่มีเปลี่ยน               ยังวนเวียนเข่นฆ่าน่าสงสัย

ร้อยชีวิตปลิดร่วงปวงชาวไทย            น้ำตาไหลเนืองนองท้องแผ่นดิน

เขาต้องฆ่าเพราะอะไรใครรู้บ้าง           เพียงหนทางความเข้าใจได้ขาดวิ่น

จึงฆ่าแล้วฆ่าเล่าไม่ยลยิน                ชีพที่สิ้นลับไปไทยด้วยกัน

เพราะทำผิดหรือไรไยจึงฆ่า              พิพากษากลางถนนจนอาสัญ

แม้ผู้ร้ายเหี้ยมโหดโทษลงทัณฑ์           ยังมีวันขึ้นศาลผ่านขั้นตอน

นี่อะไรไม่ถามมาตามฆ่า                 สิ้นชีวายังเหยียบซ้ำทำหลอกหลอน

ต่างก็ไทยไยฆ่าไม่อาทรณ์               อุทาหรณ์ก่อนเก่าไม่เข้าใจ

คิดว่าคงสุดท้ายที่ตายแล้ว              ยังไม่แคล้วเกิดซ้ำช้ำไฉน

หรือเป็นยักษ์อยู่หลังคำว่าไทย            เขาจึงไม่หยุดยั้งยังฆ่าคน

คงต้องรอยักษ์ตายไปหมดด้าว                     แสงทองพราววาววับจับเวหน

ที่ทุกไทยจะเป็นไทในบัดดล                       ไม่ต้องทนเป็นทาสถูกฆาตกรรม

                                                              6 ตุลาคม 2556

จินตนาการ

การตายของเอกยุทธ เมื่อ ตำรวจว่าเป็นการ"อุ้มฆ่า ชิงทรัพย์"
มันก็น่าจะจบ แต่ไม่จบเพราะดันมีทนายฝั่งโน้นออกมาเล่าเป็นฉากๆ
ว่าเป็นการอุ้มฆ่าทางการเมือง เลยชักสงสัยเหมือนกันว่ามันวางแผนกันเอง
แต่เกิดผิดพลาดเพราะดันมีคนขับที่โลภและสุมไว้ด้วยความแค้น

เพราะพฤติกรรมน่าสงสัยที่ทำไมแจ้งความหายเร็วผิดปกติ
แล้วครั้งแรก ทำไมคนขับถึงบอกว่าต้องการหลบไป พอถูกสอบหนักๆเลยรับสารภาพ

เอาใหม่ลองจินตาการดูมั่ง เริ่มตั้งแต่ไปนั่งสุมหัวกันวางแผน
ไอ้คนรถก็รู้ จ้องมานานแล้วด้วย พอสบโอกาสคาดว่า
ถ้าทำอะไรตอนนี้ ไอ้ทนายคงไม่สงสัย เพราะคงกะว่า
ให้หายตัวไปสักพัก ทนายจะได้เป็นคนตีปี๊บเอง แต่ที่คนขับไม่รู้คือ
เขาตกลงกันว่าหากไปถึงที่หมายเรียบร้อยให้ติดต่อทนายมา
แต่นี่ผ่านกำหนดไปแล้ว เงียบหายไป ทนายถึงได้รีบแจ้นมาแจ้งความ
เพราะมันผิดปกติ

แต่ถ้ายอมรับไปตรงๆว่าที่รู้สึกผิดปกติที่มันหายตัวไป ก็จะดูมีพิรุธ
เลยตีขลุมเล่าเรื่องใหม่มาใส่ความฝั่งเรา

หลักการสอบอาชญากรรมบอกหลายทีแล้ว ว่าเขาต้องดูว่า
การตายครั้งนี้ ใครได้ประโยชน์ คนนั้นแหละทำ

งานนี้คนได้ประโยชน์แน่ๆคือคนขับรถ....... ได้เงิน
คุณทักษิณจะไปได้ประโยชน์อะไร จากการตายของมัน
รัฐบาลยิ่งเสียหาย เป็นโจทย์กันอยู่ ใครๆก็ต้องพุ่งเป้ามา
อีกอยากถ้าคนมีอำนาจทำ หรือคนในเครื่องแบบทำ
รับรองไม่เหลือหลักฐานให้ตามได้ นี่ฝังเอาไว้ตื้นๆแท้ๆ
นักฆ่ามืออาชีพ เขาไม่ทำกันหรอก

ถ้าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่อยากฆ่านะ ต้องจ้างคนมายิงหัวมันต่อหน้าฝูงชนด้วย
แล้วก็หนี ลอยนวลไป ใครจะไปรู้ว่าใครสั่งฆ่า เพราะมีคนอยากฆ่ารอคิว อีกเพียบ

สรุปว่า จินตนาการน่ะ ใครๆก็ทำได้ เพียงแต่มันสมเหตุสมผลหรือเปล่าก็เท่านั้น
จินตนาการเก่งๆ ก็ไปเขียนหนังสือขายแล้วสิ จะมาวิ่งเป็นทนายให้คนเลวอยู่รึ

หัวอกเมีย

ผัวใครใครก็รัก ผัวตายทั้งคน ก็ต้องหาคนผิด ไม่เถียง
แต่ต้องไม่ลืมว่า ถ้าคุณคิดว่าผัวปฏิบัติหน้าที่ของทหาร
คือปราบอริราชศัตรูจริง แล้วตายในหน้าที่ โดนข้าศึกทำให้ตาย
คุณจะเรียกร้องเอาผิดกับใคร จะให้ไปหาคนที่ฆ่าผัวคุณจากที่ไหน

แต่นี่สามีคุณลากปืนลากรถถังออกมาล้อมปราบประชาชนมือเปล่า
แล้วเกิดตายไป คุณจะเอาอะไร อยากให้ตั้งให้สามีคุณเป็นวีรบุรุษหรือ
วีรบุรุษน่ะ ต้องให้คนอื่นตั้งให้ ประชาชนเขาเห็นด่วย แต่เชื่อว่า
ประชาชนที่รู้ความจริงว่าสามีคุณทำอะไรบ้างก่อนตาย แล้วทำไมไปตายตรงนั้น
เขาคงรับรองให้สามีคุณเป็นวีรบุรุษไปไม่ได้

เสียใจน่ะเสียใจได้ แต่การออกมาหาแพะ มันไม่ได้ช่วยให้สามีคุณดูดีขึ้นมาได้
หากผลสืบออกมาว่าใครฆ่าสามีคุณ คุณจะรับได้ไหม และจะออกมา
ขอโทษคนเสื้อแดงที่คุณสงสัยไหมล่ะ